"باتو"
تنها در دورترين نقطه خيالم
با تو مي آيم كه بگويم ؛
هستي ،
ولي نيستي
حيرت آور است

وقتي از روبرو مي آمدي
انگاري "من" بودي
كاش بودي ،
نه تنها ،
در دورترين نقطه خيالم

و بعد هم
هي دورتر شوي
من از توجيه با توبودن
به فهم رازي رسيده ام
كه اگر گشوده شود
ديگر "راز" نيست ...

نمي دونم اين چند روزه چم شده . ديگه خودم هم از سكوت زيادي خودم خسته شدم . به قول سيد علي صالحي : تو سكوت بي پشت و روي مرا ،ويژه خاموش واژگان مگير .بيا ...بيا برويم باهم رويا ببينيم . گاهي اوقات احساس مي كني فقط سكوته كه آرومت مي كنه . نيرويي براي حرف زدن نداري . دوست داري اون نيرو رو فقط صرف نوشتن و خوندن در آرامش كني . يادش بخير قديما وقتي دلم مي گرفت پياده روي روهم به اين سكوت اضافه مي كردم . وقتي هم كه حالم خيلي گرفته بود سكوت و راه رفتن و سيل اشك . مثل اين كارتونهاي ژاپني كه وقتي گريه مي كنن و راه ميرن انگار سيل اومده .
القصه ما اين چند روز بدجوري خرابيم . نمي دونم چه مرگمه . انگاري روي زمين نيستم . احساس بي وزني مي كنم . آدما هم برام يه جور ديگه شدن . اصلا" نمي بينمشون . يعني خودم از نگاهشون فرار مي كنم . مي ترسم ازم بپرسن چته و من نتونم بهشون بگم كه هنوز جواب خودم رو هم ندادم .
از گذرگاه تن تب دارم
من چطور بگريزم ؟
يا چگونه بدهم دلداري
چهره مات و غم خويشانم ؟
.........................
كاش مي دانستم كه اين بيماري
حاصل كنج قفس زيستن است
پر پروازي نيست
يا اگر بود ، توان آن نيست
.........................
كاش تنها بودم
تا كسي با دل من كار نداشت
تا غم دل را من
يك به يك باز كنم ، بگشايم
........................
كاش غافل بودم
از غم بود و نبود
يا كه كوهي بودم
پر تحمل تا نور

سلام
بعد از اينهمه مدت وقفه مجددا" بازگشتيم . بازگشتي كه اينبار توأم با جنگ بود . جنگي كه از هيچ طرفي ، سازشي دركار نيست . فقط يه مشت موجود بي گناه طعمه حريق خصومت يه عده اي اقليت ميشن . نميدونم تا كجا ميخوان پيش برن . اصلا" معني صلح رو ميدونن ؟ اينجور عناصر مثل ارازل و اوباشي كه نميذارن ديوار مردم چندي تميز و پاكيزه بمونه ، مدام روي رنگ سفيد صلح ، قرمز افشاني ستيز مي كنند .
عجب صبري خدا دارد
اگر من جاي او بودم
................
ولي چه خوب كه جايش نبودم
چون ديگه كسي نبود كه بگه :
عجب صبري خدا دارد !